Origami nad Gwdą

Origami powstało w VI w. n. e. w Chinach. Mimo to nie Chiny, lecz Japonia jest uznawana za kolebkę sztuki składania papieru.

W Japonii origami pojawiło się już w VII w. za sprawą mnichów, którzy wraz z umiejętnością produkcji papieru zaszczepili w Japończyków zamiłowanie do jego składania.

Korzenie sztuki origami

Początkowo sztuka ta była związana z kultem i grzebaniem zmarłych. Chińczycy mieli zwyczaj obdarowywać zmarłych przedmiotami przypominającymi im życie ziemskie. Przedmioty takie – najczęściej ceramiczne – wkładano do grobowca zmarłej osoby. To z kolei prowokowało ludy barbarzyńskie i uboższe do aktów bezczeszczenia miejsc spoczynku przodków. Ceramikę wkrótce zastąpiono papierowymi składankami.

XX wiek przyniósł również stabilizację w sprawie reguł origami. Wcześniej reguły były płynne – nie przypisywano im większego znaczenia. Trudno też się temu dziwić, skoro przez wieki bazowano na tradycyjnych składankach, których sposób wykonania był od stuleci jasno określony. W XX w. reguły uległy zaostrzeniu. Olbrzymią rolę odegrali w tym entuzjaści origami z Europy i USA. Ustalono, że punktem wyjścia będzie kwadratowa kartka papieru. Nie można przy tym korzystać z kleju, nożyczek, ani dodatkowo ozdabiać figurek poprzez malowanie.

Współczesne reguły są mniej lub bardziej przestrzegane. Chociaż o ile zastąpienie kwadratu trójkątem, prostokątem nie wydaje się niczym zdrożnym, to korzystanie z nacięć czy kleju jest absolutnie niedopuszczalne.

Jak pokazuje historia, zaostrzenie reguł spowodowało jedynie gwałtowny rozwój sztuki origami. Ograniczenie stało się wyzwaniem dla ludzkiej wyobraźni, motywując do tworzenia jeszcze precyzyjniejszych modeli. Na całym świecie powstają najprzeróżniejsze i najbardziej wymyślne wzory. Trudno bowiem dokładnie ustalić granice możliwości jakie niesie z sobą jedna kartka papieru.

(tekst: Tomasz Smołka) http://www.pto.art.pl